Osoby, które przezywają straszliwą sytuację ekstremalną, czyli kiedy na przykład w ich mieszkaniu wybucha nagle pożar czują zagrożenie życia. Często takie osoby są straszliwie ranne. Wtedy podejmują one działania, które mają za zadanie ochronić ich przed psychologicznymi skutkami takich doświadczeń i nie można w żadnym wypadku przeszkadzać takim osobom w dopełnieniu ich do końca. Są to takie zachowania jak ryzykowne ratowanie innych, opanowywanie pożarów. Jeśli osoba, z której odłazi skora chce gasić pożar, pomóżmy jej, ale po szybkim przynajmniej zaaplikowaniu jakichkolwiek środków ochronnych na tę skórę, aby później osoba taka nie stała się inwalidą. Nie można w żadnym wypadku spinać taką osobę pasami i traktować jak niepełnosprawnego, albo jak wariata, to jest najgorsze, co może się zdarzyć, bo wtedy taki człowiek przeżywa to, co przed chwila mu się stało podwójnie. Jeśli może aktywnie działać w sytuacji zagrożenia, może łatwiej poradzić osobie z traumą, bo przez aktywne działanie wzrasta u niego poczucie kontroli sytuacji, koherencji, zaczyna mieć nadzieję, może czuć, ze wpływa aktywnie na sytuację, przez co sytuacja nie jest już dla niego taka beznadziejna.