Osoby, które są świadkami zdarzeń traumatycznych i które same nie by zagrożone , ale uczestniczą w sytuacji katastrofy naturalnej wiedzą zazwyczaj, że świat jest tak urządzony, że jeśli zdarza się coś nagłego, jakaś sytuacja ekstremalna, wtedy przyjdą profesjonaliści, na przykład służby medyczne albo wojsko i rozprawią się z całą tą sytuacją. Jeśli jednak pomocnie nadchodzi, takie osoby czuja się zagubione, bezradne. Wtedy właśnie może rozwinąć się u takich osób PTSD, czyli Zespół Stresu Pourazowego. Osoby, które zaś odczuły wyraźne zagrożenie własnego życia, albo życia własnych dzieci, zazwyczaj działają w takich sytuacjach aktywnie i nie czekają na to, aż przyjdzie pomoc. Oczekiwanie na pomoc jest więc bardzo silne u tych, którzy nie są tak narażeni na traumę jak u tych, którzy potencjalnie mogą mieć PTSD ze względu na emocje, które zostają wzbudzone w sytuacji ekstremalnej, a więc kiedy dochodzi do poczucia, że za chwilę zginiemy albo odpadnie nam noga. Obserwatorzy rzadko ratują innych.