To, jakie systemy ochrony przed psychologicznymi skutkami traumy podejmiemy, zależy od tego, czy sami jesteśmy narażeni. Osoby, które są jedynie świadkami wielkiej katastrofy, podczas której giną ludzie, zwyczaj mają opory przed pomaganiem innym, nawet jeśli się do tego za bardzo nie przyznają sami przed sobą , to jednak automatycznie nie wskazują w ogień i trudno się temu dziwić. Dopiero osoby, które same odczuwają strach przed śmiercią, które same doświadczył, że ich życie wisiało przed chwila na włosku są w stanie pomagać innym i mimo swoich ciężkich obrażeń wskazują w ogień, aby uratować więcej osób z danego pożaru. Takie zachowanie pomaga tymże osobom uzyskać chociaż chwilową i jakakolwiek kontrolę nad sytuacji właśnie takie zachowanie pomaga im z poradzeniem sobie z tymże stresem. Dlatego nie należy osoby, które jest poparzona i która chce pomagać innym unieruchamiać na siłę, traktować jak wariata, któremu trzeba dać zastrzyk znieczulający. Trzeba pomoc mu walczyć z żywiołem, wtedy poradzić sobie z tym co się stało psychicznie i nie będzie się nigdy bał.