Frida Kahlo (1907 ? 1954) był a znaną na cały świat meksykańska malarką słynącą z malowania własnych portretów. Jej sztuka bardzo była związana z kulturą meksykańska i indiańską. Dlatego jej sztuka określana jest często jako tak zwana sztuka naiwna, czyli prymitywizm, ale także jako folkowa a także surrealistyczna. Często tematem przewodnim jej dzieł był ból fizyczny i cierpienie, których ze względu na jej stan zdrowia ( choroba polio, wypadek samochodowy) zaznała w swoim życiu dosyć dużo.
Urodziła się na przedmieściach Meksyku; jej ojcem był przybyłym z Niemiec żydem zajmującym się malarstwem i fotografią; matka była katoliczką z indiańskimi i hiszpańskimi korzeniami; zajmowała się domem i rodziną. Była trzecią z czterech córek tej pary i miała jeszcze dwie przyrodnie siostry z pierwszego małżeństwa ojca. Zawsze lepiej rozumiała się z ojcem niż z matką, dla której jej zachowanie nie zawsze było do zaakceptowania.
Frida w całym swoim życiu zaznała bardzo dużo bólu fizycznego; najpierw w wieku sześciu lat zachorowała na polio; w wyniku tej choroby miała jedną nogę chudszą i mniej sprawną, ale prawdziwych cierpień przysporzył jej wypadek komunikacyjny, w którym doznała złamania kręgosłupa, obojczyka, żeber, miednicy i 11 złamań prawej nogi. Właśnie w czasie, gdy leżała przez długi czas w gipsie po tym wypadku zainteresowała się malarstwem.
Namalowała 143 obrazy a 55 z nich to autoportrety. Często mówiła, że ona nie maluje fikcji, że przedstawia własne życie. Duży wpływ na jej życie (została jego żoną) i twórczość odegrał Diego Rivera, który czuwał nad rozwojem jej talentu, ale nie ograniczał jej własnej inwencji.